Abhinav Akshar

असंच 'असंच' काही नसतं नक्कीच काहीतरी असतं 'काही नाही' म्हणण्यात सुद्धा  'काही तरी' नसणे हे असतं  म्हणून म्हणतो  असंच काही नसतं  नक्कीच काहीतरी असतं. मला काही नको  असे म्हणण्यात 'काय काय नको' हे असतं 'काही हि नको' हे तात्पुरतं असतं नंतर पुन्हा काहीतरी हवंच असतं निदान 'काही हि ' नको ह्यातले हे 'म्हणणे' तरी हवे असते. म्हणूनच म्हणतो 'असंच' काही नसतं. मी 'खरंच' सांगतोय म्हणण्यात 'मी खरा आहे' हे असतं 'मीच खरा आहे' हे हि कधी कधी असतं पण खरं काय नि खोटं काय? हे ज्याचं त्यांनी ठरवायचं असतं चांगल्या वाईटाचं ज्ञान प्रत्येकाला असतं म्हणून म्हणतो असाच काही नसतं  नक्कीच काहीतरी असतं......

तो पहिला अनुभव... तो नजरेचा रोख पहिला, मी अनुभवला.. कधी तीव्र , कधी खोल तो इशारा पहिला  मी अनुभवला... तो संग पहिला, मी अनुभवला... क्षण हळवा, गहिरा  तो रंग पहिला मी अनुभवला... तो संवाद पहिला, मी अनुभवला.. उत्कट, आर्त तो बोलका अबोला पहिला मी अनुभवला... तो स्पर्श पहिला मी अनुभवला.. धुंद हवा , बंध नवा तो शहारा पहिला मी अनुभवला.....

When you turn to me and glance, My life feels heavenly trance... When you smile full-fledge, My life goes smoothly as on sledge... When you utter just few words, My life becomes flight of joyful birds... When you speak a full sentence, My life frees, it gets no tense.... And when you have with me a conversation, My life becomes just a celebration.... for Ruchika.

पाउस आता जराजरा जोर धरतोय... पाउस आता जराजरा जोर धरतोय, वेडापिसा होऊन मुसळधार बरसतोय... ओढाळ ओढ्याला खळाळून नाचावतोय तोय-तोय, तोय-तोय सर्वत्र करतोय. पाउस आता जराजरा जोर धरतोय, तिच्या आठवांचा त्याला क्षणक्षण स्मरतोय... स्पर्श-गंध-रूप-रंग संगही आठवतोय, तोय-तोय आठवणी आसवांनी वाहतोय. पाउस आता जराजरा जोर धरतोय हिरव्यागार वेळी-फांद्या भारावून सोडतोय, नाठाळ नदी भरून दुथडी सागरमय करतोय... तोय-तोय चहूकडे संदिकोपरा भरतोय.. पाउस आता जराजरा जोर धरतोय तीच्य अवखळ हास्याला गालखळी देतोय आणि थेंब-पानी स्पर्श त्याचा तिचं अंगअंग शहरतोय तोय-तोय डोळ्यांतून ओढ तिला लावतोय. पाउस आता जराजरा जोर धरतोय बरसतान हा ऋतू उगवण्याचे सांगतोय... त्याच्या-तिच्या विरहात स्मरण-दुवा होतोय... तोय-तोय आठवणी खोल-खोल रुजवतोय... पाउस आता जराजरा जोर धरतोय वेडापिसा धरणीसाठी मुसळधार बरसतोय.

Some moments that you preserve forever in the permanent memory. Some moment which you keep safe As the precious diamonds in treasury. Some moments that move you From feet of yours to the forehead Some moments which make you cry Tearful of eyes and heart loaded. Some moments when you do suffer Smile; though they are intolerable. Some moments enthread relations invisible; though become incredible. Some moments that inspire you From heart to soul with full acceleration Some moments that envision you HIS ununderstandable great creation. Some moments that are pious Child's first steps and man's march toward mind-goals. Some moments that make us helpless He calls, as if, through the death bell toles. Still some moments are only moments We can't describe them in word-contents We just enjoy their minutest moment Because they come from the firmament.

रानोमाळ भटकंती, वाटेल तिथं अडोशाला मीळेल तिथं विश्रांती. थोडं पहुडल्यावर पुन्हा तीच भ्रमंती. असंच काय जीणं असतं? वस्त्यांच्या होतात वसाहती अन वसाहतीnchi साम्राज्यं! तरीही वाटत राहतं आत आत खोलवर स्वतःचं असं आभाळ निर्माण करायला हवी असते थोडीतरी जागा  जमिनीवर! माणसं बघतात, माणसं हसतात, तोंडओळखीची पक्की जिवलग होतात. कधी भांडतात अन दुरावतात, आतल्या आवाजानं पुन्हा एकत्र येतात. अशी नाती-गोती जवळची दूरची अन मैत्री हि सहज सलगीची, तरीही खुणावतं स्वैर पाखरू फांदीवर... स्वतःचं असं घरटं निर्माण करण्यासाठी हवी असतात किमान दोन माणसं एकमेकांची आयुष्यभर......!

My matured love See how it rises all above Just like fearless doves In the skies of suspense it grows. Inspite of all contrasts, A string that us sttracts. It shines as the night worm's glow Enough bright, as my matured love. It flies as a bird kite So high in the sky bright, Which keeps at the nest its sight My matured love has reached that sight. Sonnet thrives through thoughtful themes, And sings my love's melodius hymns.

काही माणसं हसतात वरवरून नुसती स्मिताची पुटं चढवून. मनसोक्त असं नसतंच काही असतात नुसतं हातचं raakhun. काही माणसांच्या बोलाची कधी ऐकणार्याला सहज वाटते प्यावी थोडी आणि असतो त्यांचा बोलाचाच भात ऐकणार्याचा होतो निप्पात पण तरीही काही माणसं आपली असतात काही माणसं जीव लावतात वेळ प्रसंगी जीव ओततात अन आपल्यासाठी जीवाचा आटापिटा करतात अशा माणसांत वावरताना काही माणसं चुकून कळतात काही माणसं चुकताना कळतात काही कलताना चुकतात पण अशा माणसा माणसांत वावरताना माणसं माणसं कळून चुकतात.

कधी होऊनी धूप देवा तुझ्या मंदिरी जळत असेन. सुगंधाचा गंध माझ्या तुझ्यासकट सगळ्यांचा श्वास असेंल राख होऊनी तुझ्या चरणी विझून मी पडलो जरी भालावरती प्रत्येकाच्या अंगारयाची रेघ असेंल!

"शब्द पीऊन दारुड्यासारखा होतो मी जेव्हा धुंद कागद होऊन रस्त्यासारखा वाटतो तेव्हा रुंद!"